โจทก์เป็นหัวหน้าคนงานซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการลาของลูกจ้าง บันทึกรายงานสถิติการมาทำงานของลูกจ้างเพื่อคำนวณค่าจ้าง การที่ ว. ลูกจ้างรายวันไม่ไปทำงานตามปกติในวันที่ 22 กันยายน 2530 โดมิได้ลาตามระเบียบข้อบังคับของจำเลยนายจ้าง ทำให้ไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้าง แทนที่โจทก์จะรายงานต่อนายจ้างตามความเป็นจริง โจทก์กลับปลอมใบลาของ ว. โดยปลอมลายมือชื่อของ ว. ลงในใบลา เพื่อเป็นหลักฐานว่า ว. ได้ลาถูกต้องตามระเบียบข้อบังคับและมีสิทธิได้รับค่าจ้าง เมื่อใบลาเป็นหลักฐานอย่างหนึ่งสำหรับค่าจ้าง และนายจ้างได้จ่ายค่าจ้างและเบี้ยขยันให้แก่ ว. โดยเชื่อตามพยานหลักฐานปลอมซึ่งโจทก์ทำขึ้น โจทก์ย่อมมีความผิดฐานปลอมแปลงเอกสาร ซึ่งถือว่าเป็นการกระทำความผิดอาญาโดยเจตนาแก่นายจ้าง
(คำพิพากษาฎีกาที่ 2132/2531)
